In 1980 had ik de eerste echte kennismaking met klei.
Ik hou van mooie dingen en die kom ik veel tegen in de kunstwereld.
Theater, dans, en driedimensionale objecten hebben de voorkeur.
Jaren van ploeteren, frustratie, nooit meer klei willen zien, en vooral veel zelfkritiek, hebben gezorgd dat ik nu zelf mooi dingen maak.
Hobby is uitgegroeid tot passie. Een lijf spreuk is inmiddels ‘Je hebt drie levens nodig om alles in de klei te kunnen doen’.
Het materiaal is oneindig in zijn mogelijkheden en dat inspireert mij om elke keer een stap verder te doen. De mening over mijn eigen werk is dat ik geen eigen stijl heb. Bij nader onderzoek is het verleggen van de mogelijkheden misschien wel mijn stijl.
